Pembentukan dan aktiviti awal

Pada tahun 1920-an dan 1930-an, pengisian bahan api udara pada pertengahan penerbangan hanya dilakukan secara eksperimen, kebanyakannya untuk ujian merekod ketahanan penerbangan yang baru.[3] Alan Cobham, dalam tempoh ini, muncul sebagai seorang juruterbang ulung dengan memenangi pelbagai perlumbaan udara dan ditempatkan sebagai juruterbang kanan oleh syarikat pesawat de Havilland. Alan kemudian memutuskan untuk meninggalkan de Havilland untuk mengejar usaha peribadinya, termasuklah pembentukan rombongan aerobatik dan syarikat penerbangan kecil. Beliau memulakan kempen jangka panjang untuk mempopularkan perjalanan udara komersial, berusaha untuk mendapatkan sokongan daripada orang ramai dan Kerajaan British bagi memajukan sektor tersebut.[4]

Alan yakin bahawa penggunaan teknik pengisian bahan api dalam penerbangan akan membawa revolusi dalam sektor penerbangan komersial dan membolehkan pembukaan laluan udara jarak jauh yang baru. Walau bagaimanapun, usaha pembangunan kemudiannya sebahagian besarnya difokuskan kepada aplikasi ketenteraannya. Oleh itu, beliau menubuhkan syarikat baru yang dikenali sebagai Flight Refueling Limited (FRL) pada tahun 1934. Pada awalnya, syarikat ini beribu pejabat di RAF Ford di Sussex. Pada tahun 1939, FRL memainkan peranan dalam beberapa penerbangan tanpa henti di Atlantik yang dijalankan oleh syarikat penerbangan British Imperial Airways. Walaupun demikian, teknologi pengisian bahan bakar udara yang diperkenalkan oleh syarikat ini akan menjadi penting dalam tahun-tahun awal selepas perang, terutamanya dalam penggunaannya oleh Tentera Udara Amerika Syarikat, yang mungkin menonjolkan nilai teknologi yang paling ketara.

Pada tahun 1947, syarikat tersebut berpindah ke Tarrant Rushton di Dorset.[5] Mereka mengembangkan kaedah 'probe and drogue' untuk pengisian bahan bakar udara-ke-udara pada tahun 1949. Angkatan Udara Diraja (RAF) tidak lama kemudian mengadopsi pendekatan probe-and-drogue ini, seperti juga pelbagai pelanggan antarabangsa lain. Sistem pengisian bahan bakar udara-ke-udara oleh Cobham menjadi amat penting semasa Perang Falklands pada tahun 1982, digunakan untuk memfasilitasi serangan jarak jauh oleh pengebom Avro Vulcan RAF dalam Operasi Black Buck, yang berjaya mencapai dan mengebom lapangan terbang yang dikuasai Argentina di Pelabuhan Stanley di Kepulauan Falkland.

Pada tahun 1954, Michael Cobham, anak lelaki Alan, memainkan peranan penting dalam syarikat tersebut; tidak lama kemudian, beliau memulakan usaha untuk memperluaskan Cobham ke pasaran baru. Satu usaha yang dilakukannya ialah penyusunan semula bahagian Perkhidmatan Medan Udara Cobham Group yang baru diperbadankan sebagai FR Aviation. Ini melibatkan operasi pesawat yang dimiliki dan diuruskan oleh kontraktor yang beroperasi secara langsung bersama pelanggan tentera. Bidang komunikasi dan elektronik juga menjadi sektor penting yang diminati. Pada tahun 1969, Michael mengambil alih kepimpinan perniagaan daripada Alan; beliau mengekalkan jawatan sebagai pengerusi dan ketua eksekutif Cobham sehingga pertengahan tahun 1990-an.

Pada tahun 1963, firma tersebut memusatkan aktiviti pembuatan di tapak baharu mereka di Wimborne, Dorset. Pada tahun 1985, Cobham menjadi syarikat awam berhad; walaupun mengalami penyenaraian saham awam, keluarga Cobham mengekalkan kepentingan yang besar dalam perniagaan. Sebagai hasil daripada pelbagai pemerolehan dan pertumbuhan dalaman, Cobham telah mengembangkan pelbagai barisan produk merentasi pasaran aeroangkasa untuk kedua-dua orang awam dan tentera. Oleh itu, teknologi pengisian minyak dalam penerbangannya menjadi elemen yang agak kecil dalam portfolio Cobham dari semasa ke semasa.

Pada tahun 1994, firma tersebut secara rasmi diubah nama menjadi Cobham plc. Pada masa tersebut, syarikat ini mempekerjakan lebih daripada 10,000 pekerja dan beroperasi di Amerika Utara, Eropah, Malaysia, dan Afrika Selatan.

Jualan dan pemerolehan

Pada September 1997, Cobham membeli ML Aviation dengan harga £37 juta, yang sebelumnya telah mengakuisisi Nash & Thompson, pesaing utama, pada tahun sebelumnya.[6]

Pada awal tahun 2008, Cobham membeli S-TEC Corporation, pengeluar autopilot penerbangan umum, dengan harga $38 juta;[7] pada bulan Februari 2008, syarikat ini juga membeli bahagian sistem sensor dan antena BAE Systems dengan harga $240 juta.[8] Pada bulan Jun 2008, Cobham memperoleh Sparta Inc., sebuah perniagaan pertahanan AS, dengan harga $416 juta (ia kemudiannya diberi nama semula sebagai Cobham Analytic Solutions).[9] Pada bulan September 2008, Cobham menyelesaikan pembelian perniagaan komponen frekuensi radio M/A-COM sebanyak $425 juta.[10] Pada bulan April 2009, Cobham bersetuju untuk membeli Argotek Inc., penyedia perkhidmatan keamanan maklumat elit kepada Komuniti Perisikan Amerika Syarikat, dengan harga $36 juta.[11] Pada bulan Jun 2009, usaha sama 50-50 antara Cobham dan Northrop Grumman berjaya memenangi tender bernilai $2.4 bilion dari Tentera AS untuk membekalkan Sistem Interkom Kenderaan.[12]

Pada Oktober 2011, Cobham Analytic Solutions telah dijual dengan harga $350 juta kepada Parsons Corporation yang merupakan syarikat milik persendirian.[13] Kemudian pada Jun 2012, Cobham membeli syarikat komunikasi satelit Denmark, Thrane & Thrane A/S, menjadikannya teras unit perniagaan strategik (SBU) SATCOM baru bagi Cobham, termasuk marin SeaTel, TracStar di darat, dan rangkaian produk SATCOM bawaan udara Omnipless.

Pada Mei 2013, Cobham mengakuisisi bisnis sistem antena, Axell Wireless.[14] Pada Julai 2013, syarikat ini membeli mitra usaha sama, FB Heliservices, dari Bristow Helicopters. Pada April 2014, Cobham menjual Chelton Flight Systems dan S-TEC Corporation kepada Genesys Aerosystems.[15] Kemudian pada Mei 2014, Cobham mengakuisisi perusahaan komunikasi nirkabel, Aeroflex Holding Corporation, dengan nilai $1.46 bilion.[16]

Pada Ogos 2016, David Lockwood diumumkan sebagai Ketua Pegawai Eksekutif, menggantikan Bob Murphy.[17]

Pada Julai 2019, lembaga pengarah syarikat bersetuju untuk mencadangkan tawaran pengambilalihan berjumlah £4 bilion daripada firma ekuiti persendirian Amerika, Advent International.[18] Bagaimanapun, tawaran tersebut telah dikritik oleh pemegang saham terbesar Cobham, dan pengerusi syarikat kemudiannya menyatakan bahawa Cobham sedang mencari tawaran alternatif.[19] Sebagai tindak balas, Advent mengeluarkan beberapa jaminan, berusaha untuk meredakan kebimbangan keselamatan negara sebelum persetujuan menunggu persetujuan oleh Kerajaan British. Kerajaan Konservatif UK meluluskan pengambilalihan pada Disember 2019.[20] Urus niaga telah selesai pada 17 Januari 2020.[21] Bahagian komunikasi telah dijual pada November 2020 kepada TransDigm Group Inc. dengan harga $965 juta.[22]

Selepas 18 bulan, Advent telah menjual sebahagian besar operasi Cobham kepada pembeli lain, meninggalkannya tanpa operasi pembuatan di United Kingdom.[23]

Pada 1 Jun 2021, Eaton menyelesaikan pembelian Cobham Mission Systems dengan nilai $2.83 bilion.[24][25]

Pada September 2020, Draken International membeli Cobham Aviation Services yang berpusat di Bournemouth dan Lapangan Terbang Antarabangsa Teesside, UK, dan menamakannya sebagai Draken Europe. Sejumlah 15 pesawat Dassault Falcon 20 milik Cobham telah dimasukkan ke dalam armada Draken.[26][27]

Pada Julai 2023, Kumpulan Thales, sebuah syarikat multinasional Perancis, menandatangani perjanjian untuk membeli perniagaan komunikasi aeroangkasa Cobham dengan nilai $1.1 bilion, yang dijangka akan selesai pada separuh pertama 2024.[28]